13 Kasım 2010 Cumartesi

birşekil harap espirikleri

Jeffrey
Newyork'da öğrenci
Seviyordu heykeli, sevmiyor şimdi.
Çünkü artık özgür değil
Rachelle varken iyiydi; yok, gitti...
Olmayışıyla tahakküm altına alan kadından korkulur!
Korkuyor.
İngilizce küfredip, fransızca ağlıyor.
Anadilde acılanmayı seviyor;
Annesi varmış gibi oluyor.
Başını şişeye dayayıp,sızlıyor...


Bellini
Pisa'nın önde gelen zengini.
Yaşlı başlı kadın ama gücü yerinde.
Bir yumruk atmak istiyor diğer tarafından kuleye
"Akira çok severdi, döndüğünde dik görsün, sevinir"
Dimdik kadını genç yaşında bırakan bu Japondan
Yıllar sonra geri dönüş beklemek
Olsa olsa bir delilik belirtisidir.
Bekliyor, inanıyor
ve tedaviyi reddediyor...


Bankta oturan biri
Düşünüyor bildiği yabancı insan isimlerini
Vakti bol belli ki
Başını kaşıyor, denizi izliyor.
Elinde telefon var, yazıp yazıp siliyor.
Yakıp yakıp söndürüyor sigaraları.
Yetmiyor, filtreleri zorluyor.
Mavi oluyor köprü; yeşil, kırmızı
Ama o en çok ışıksızını seviyor,
Parmaklar kenetlendiğinde yanmıyordu.
Ne akla hizmet hayra yormuştu?
Elleri sıcaktı kızın, peki nolmuştu?

Soğudu Fındıklı Parkı
O biri kalktı
Bağırdı;
"Hey maşuk! sakın,
Bir adım daha atayım deme
Herşeyi alırsın, amenna
Ama şehrin en sevdiğim yeri benimdir, hadi yoluna!"

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder